Ostatnie dwa wpisy poświęciłem pytaniu prawnemu w sprawie III CZP 3/17, jednak to nie jedyne ciekawe zagadnienie „przesyłowe” rozpoznawane aktualnie przez Sąd Najwyższy. W styczniu tego roku do SN wpłynęło pytanie prawne Sądu Okręgowego w Poznaniu, zarejestrowane pod sygnaturą III CZP 5/17, o następującej treści: „Czy roszczenie wspólników spółki cywilnej będących osobami fizycznymi, którzy na nieruchomości wchodzącej w skład ich majątku wspólnego prowadzą hotel, o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości w związku z przebiegiem przez nią gazociągu należącego do przedsiębiorcy przesyłowego, przedawnia się w terminie 3 czy 10 lat?”
Ostatnio media często donoszą o blackout’ach. Mi też się taki mały przytrafił, ale w sensie zdrowotnym 🙂 czego efektem było przerwa we wpisach. Powoli jednak wracam do swoich obowiązków i przyjemności (w tym oczywiście blogowania). A propos przyjemności – naprawdę dobrze czytało mi się orzeczenie Sądu Najwyższego, które dla Was dziś opiszę. Po pierwsze jest dobrze uzasadnione, a po wtóre cała argumentacja to czyste prawo i tylko prawo. Mając na uwadze część aktualnie wydawanych orzeczeń w sprawach przesyłowych można by powiedzieć: stary dobry oldschool. Konkretnie, chodzi mi o wyrok wydany w
Lubicie czasami zapytać mnie przewrotnie – piszesz o orzeczeniach Sądu Najwyższego, w których mowa jest o utrwalonych zasadach, a czy znasz orzeczenia przeciwne, burzące jednolitą linię orzeczniczą? Czasem znam, czasem nie, a czasem nie chcę powiedzieć, bo nie wiem kto pyta 🙂 A bardziej serio, pytany byłem wielokrotnie o orzeczenie dotyczące przysługiwania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres przed upływem terminu zasiedzenia. Chodzi o sytuację, w której np. zasiedzenie nastąpiło 1 stycznia 2007 r., a na dziś właściciel miałby nieprzedawnione roszczenie o zapłatę za okres od 3 września 2004
Projekt standardu wyceny odszkodowań i wynagrodzeń związanych z lokalizacją, budową i korzystaniem z urządzeń przesyłowych przez ostatnie kilka miesięcy był przedmiotem dyskusji w środowisku rzeczoznawców majątkowych zrzeszonych w PFSRM. Z uwagi na liczne zastrzeżenia odnośnie prawidłowości przyjętych założeń, Federacja Rzeczoznawców zleciła wykonanie kompleksowej opinii prawnej dr. Grzegorzowi Matusikowi i dr. hab. Jackowi Góreckiemu z Uniwersytetu Śląskiego. W mojej ocenie trudno obecnie o lepszy dobór autorów dla takiej opinii. Projekt standardu został przez opiniujących oceniony pozytywnie, szczególnie z uwagi na przyjęty model określania wartości składników wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu, nie zaś
Brr, idzie zima. Gdybym nie miał w domowej apteczce grzanego piwa, z pewnością nie dałbym sobie rady z dzisiejszym wpisem. Sprawa na szczęście nie jest tak złożona jak ostatni wpis o rozpoczęciu posiadania przez przedsiębiorstwa państwowe w dobrej wierze. Na jego potrzeby niezbędna była dobra whisky, rocznik oczywiście 1989. Niedawno zostało opublikowane uzasadnienie postanowienia w sprawie IV CSK 88/13. Wcześniej pisałem już o nim, jeszcze na podstawie doniesień prasowych. Sens orzeczenia sprowadza się do stwierdzenia, iż bieg zasiedzenia służebności przesyłu nie mógł zostać przerwany przez wytoczenie powództwa o zapłatę wynagrodzenia