Szpilka w stogu siana
Lubicie czasami zapytać mnie przewrotnie – piszesz o orzeczeniach Sądu Najwyższego, w których mowa jest o utrwalonych zasadach, a czy znasz orzeczenia przeciwne, burzące jednolitą linię orzeczniczą? Czasem znam, czasem nie, a czasem nie chcę powiedzieć, bo nie wiem kto pyta 🙂
A bardziej serio, pytany byłem wielokrotnie o orzeczenie dotyczące przysługiwania wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres przed upływem terminu zasiedzenia. Chodzi o sytuację, w której np. zasiedzenie nastąpiło 1 stycznia 2007 r., a na dziś właściciel miałby nieprzedawnione roszczenie o zapłatę za okres od 3 września 2004 r. do 31 grudnia 2006 r.
Odpowiadałem, że czytałem takie orzeczenie Sądu Okręgowego w Płocku, ale nie mogę sobie przypomnieć sygnatury. Dziś jednak mam w końcu namacalny (jeżeli możemy tak powiedzieć w internetowym blogu) dowód, że i takie orzeczenia są wydawane i to nie przez byle jaki sąd, bo był to Sąd Apelacyjny w Gdańsku.
Chodzi o wyrok wydany 7 maja 2014 r. w sprawie V ACa 102/12, którego kluczowy fragment przytoczę:
„Należy podzielić te poglądy, wyrażone w orzecznictwie Sądu Najwyższego i przytoczone w uzasadnieniu Uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 lipca 2013r. III CZP 36/13 (OSNC z 2014r., nr 3, poz.24), według których roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy ma charakter obligacyjny i gdy powstanie, uzyskuje byt samodzielny, niezależny od roszczeń chroniących własność (art. 222 § 1 i 2 kc) a zatem może być dochodzone niezależnie od roszczenia windykacyjnego lub negatoryjnego i może być przedmiotem obrotu. Utarta własności rzeczy nie powoduje więc utraty możliwości żądania wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy w okresie, w którym właścicielowi prawo to przysługiwało.”
W mojej ocenie nie jest to zasadny pogląd, bo problemem prawnym nie jest samodzielność roszczenia o zapłatę wynagrodzenia, lecz porządkująca funkcja zasiedzenia, która jest podkreślana w orzecznictwie Sądu Najwyższego także w sprawach nie dotyczących urządzeń przesyłowych, co można sprawdzić choćby poprzez lekturę postanowienia w sprawie I CSK 700/12.
Nie zmienia to faktu, że szpilkę w stogu siana (przypadkowo) odnalazłem, ku uciesze mojej… i pewnie jeszcze paru osób.
A na koniec przesyłam pozytywną energię z Ciechocinka, gdyby ktoś nie poznał 😉
Z treści uzasadnienia III CZP 36/13 – argument za stanowiskiem zaprezentowanym przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku sygn akt V ACa 102/12 – „Taki wniosek może wynikać z uzasadnienia uchwały siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2006 r., III CZP 19/06.” Tak więc mamy trzy orzeczenia dwa SN i jedno SA na poparcie tego stanowiska – poszukam w bazie orzeczęń może coś jeszcze znajdę w wolnej chwili.
Panie Mirku,
proszę przeczytać uzasadnienie uchwały III CZP 36/13, szczególnie ostatnią stronę – to orzeczenie nie wskazuje, że należy się wynagrodzenie za okres poprzedzający upływ terminu zasiedzenia, a wręcz przeciwnie – zgodne z orzeczeniem sądu gdańskiego jest tylko twierdzenie, że po utracie własności np. sprzedaży nieruchomości można dochodzić roszczeń o zapłatę za bezumowne korzystanie przed dniem sprzedaży, pomimo iż nie jest się już właścicielem.
OK, bo pobieznie przeleciałem fragment.
Sygn. akt II Ca 1036/13WYROKW IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 listopada 2013r.Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy
z uzasadnienia
Powódka domagała się wynagrodzenia za okres od 01.01.2001 r. do 31.12.2010 r. Wobec ustalenia, że zasiedzenie przez pozwaną służebności gruntowej odpowiadającej treści służebności przesyłu nastąpiło w dniu 30 czerwca 2007 r., pozwaną należało obciążyć kosztami wynagrodzenia na rzecz powódki za okres 01.01.2001 r. – 30.06.2007 r, tj. za okres bezumownego korzystania w złej wierze. Wynagrodzenie zostało określone przez biegłego w tabeli na k. 126 akt: za 2001 r. wyniosło 14,6 zł, za 2002 r. wyniosło 17,9 zł, za 2003 r. wyniosło 24,9 zł, za 2004 r. wyniosło 30,9 zł, za 2005 r. wyniosło 33,7 zł, za 2006 r. wyniosło 33,3 zł, za 2007 r. wyniosło 39 zł. Wynagrodzenie należne było za cały rok 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006 i połowę 2007. Suma powołanych kwot w odpowiednim stosunku (100% i 50% za 2007 rok) wynosi 171,55 zł.
Panie Mirku,
szacunek 🙂 Znalazł Pan drugie. I jak ja teraz wyglądam? 🙂 Za chwilę okaże się, że to żadna szpilka, tylko widły w stogu 🙂
Zasady współżycia społecznego, a także acquis communautaire nawet przy uwzględnieniu wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 15 listopada 2005 r., nr 44302/02, J.A. Pye Ltd przeciwko Zjednoczonemu Królestwu – choć dotyczącego zasiedzenia mnie osobiście skłaniają do wniosku, iz zasiedzenie nie anihiluje roszczeń dodatkowych (uzupełniających)
III CZP 19/06
W orzecznictwie i piśmiennictwie przyjęto, że roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy ma charakter obligacyjny i gdy powstaje, uzyskuje byt samodzielny, co wyraża się tym, że może być dochodzone niezależnie od roszczenia windykacyjnego i jest samodzielnym przedmiotem obrotu (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 1997 r., II CKN 57/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 92 i z dnia 14 lutego 1967 r., I CR 443/66, OSNCP 1967, nr 9, poz. 163 oraz uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2002 r., III CZP 21/02, OSNC 2002, nr 12, poz. 149).
Uwaga ta jest istotna, gdyż oznacza, że utrata własności rzeczy nie powoduje utraty możliwości żądania wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy w okresie, w którym właścicielowi własność jeszcze przysługiwała. Potwierdza to okoliczność, że jednym z roszczeń uzupełniających jest możliwość żądania odszkodowania za utratę rzeczy, które przysługiwać może dopiero wtedy, gdy ani prawo własności, ani roszczenie windykacyjne nie wchodzą w rachubę. Ponadto sam fakt, że rzecz została właścicielowi zwrócona i w rezultacie właścicielowi nie przysługuje już roszczenie windykacyjne przeciwko byłemu posiadaczowi rzeczy, nie wyłącza oczywiście możliwości żądania wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy w okresie, w którym właściciel był pozbawiony posiadania, co wynika z unormowania zawartego w art. 229 § 1 k.c.
Nie chodzi o licytowanie się w ilości orzeczeń, problemem jest brak precyzyjności przepisów, a następnie de facto i de iure prawotwórcza rola sądów. Ja na swojej nieruchomości posiadam trzech przedstawicieli przedsiębiorstw przesyłowych. Z dwoma tj. wodociąg-kanalizacja oraz telekomunikacja zawarłem ugody – w moje ocenie najlepsza forma rozwiązania sporu, natomiast z przedsiębiorcą „energetycznym” pomimo zarzutu zasiedzenia (do 1989 grunt państwowy) udało mi się wygrać, choć rozstrzygnięcie w zakresie kosztów było niekorzystne (po połowie, dwóch biegłych) nie skarżyłem postanowienia.Wracając do tematu, gdybym przegrał to dla zasady gdyby nie było woli zawarcia porozumienia w zakresie bezumownego korzystania to walczyłbym z wykorzystaniem wszystkich instancji. Ale temat tej szpilki mnie zainteresował i w wolnej chwili prześledzę bazę orzeczeń MS. Na marginesie, czy spotkał się Pan z pytaniem prejudycjalnym w sprawach służebności. Pozdr.
Co prawda, rację mają skarżący, że wierzytelność o zapłatę wynagrodzenia, o jakim mowa w art. 224 § 2 kc oraz art. 225 kc, ma charakter obligacyjny i z chwilą powstania uzyskuje samodzielny byt prawny (por. uchwały Sądu Najwyższego: z dnia 17 czerwca 2005r w spr. III CZP 29/05, OSNC, z. 4 z 2006r, poz. 64 oraz z dnia 24 lipca 2013r w spr. III CZP 36/13, LEX nr 1350223).
Na potwierdzenie normatywnej działaności sądów (contra legem) fragment uzasadnienia sądu apelacyjnego – Sygn. akt I ACa 41/14. Ciekawe jest stwierdzenie utrwalone …………
„Przekonująca jest jednak argumentacja prezentowana w utrwalonej już linii orzecznictwa, zgodnie z którą pierwotny charakter nabycia własności przez zasiedzenie, będącego skutkiem bierności („przemilczenia”) właściciela w dochodzeniu ochrony swojej własności, powinien w sposób logiczny skutkować jednoczesnym „wygaszeniem” wzajemnych roszczeń między właścicielem a posiadaczem z tytułu posiadania rzeczy, także za okres poprzedzający upływ terminu zasiedzenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 2011r w spr. III CZP 7/11, OSP, z. 10 z 2012r, poz. 93 oraz wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 12 stycznia 2012r w spr. II CSK 258/11, Lex nr 1125088 oraz z dnia 19 września 2013r w spr. I CSK 700/12, Lex nr 1388637)
Fragment uzasadnieniaSygn. akt I ACa 654/13
„Obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze wobec właściciela są takie, jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której dowiedział się on o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa windykacyjnego (art. 225 zd. 1 k.c.).Zarówno w orzecznictwie, jak i w piśmiennictwie przyjęto, iż roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy ma charakter obligacyjny i gdy powstanie, uzyskuje byt samodzielny, niezależnie od roszczeń chroniących własność (art. 222 § 1 i 2 k.c.); może zatem być samodzielnie dochodzone niezależnie od roszczenia windykacyjnego albo negatoryjnego i jest samodzielnym przedmiotem obrotu (por. np. uchwała Sadu Najwyższego z dnia 24 lipca 2013 roku III CZP 36/13, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 1967 r., II CKN 57/96, OSNCP 1967, nr 6 -7, poz. 92 i z dnia 14 lutego 1967 r., I CR 443/66, OSNCP 1967, Nr 9, poz. 163 oraz uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2002 r., III CZP 21/02, OSNC 2002, Nr 12, poz. 149). Utrata własności rzeczy nie powoduje więc utraty możliwości żądania wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy w okresie, w którym właścicielowi prawo to przysługiwało. Zdaniem Sądu Najwyższego przesądza to argument, że jednym z roszczeń uzupełniających jest możliwość żądania odszkodowania za utratę rzeczy, które przysługiwać może dopiero wtedy, gdy ani prawo własności ani roszczenie windykacyjne nie wchodzą w rachubę.
Z jednej strony trwałośc zobowiązań a z drugiej pewność i trwałość skutków zasiedzenia
Sygn. akt I C 663/10Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2012r. w sprawie II CSK 258/11 (LEX nr 1125088), osobie, której nieruchomość została obciążona służebnością gruntową odpowiadającą treści służebności przesyłu wskutek jej zasiedzenia, od chwili zasiedzenia nie przysługuje roszczenie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie bez podstawy prawnej przez inną osobę ze służebności. Jak podkreślił w uzasadnieniu orzeczenia, okoliczność, że nabycie własności rzeczy przez posiadacza kosztem właściciela jest w razie ziszczenia się przesłanek zasiedzenia usprawiedliwione ochroną porządku publicznego, pozwala uznać przepisy o zasiedzeniu, mimo iż nie przewidują one dla właściciela rekompensaty utraconej własności, za zgodne z art. 31 ust. 3 Konstytucji, stanowiącym, iż ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Podobnie według wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 30 sierpnia 2007 r. w sprawie J.A. P. (O.) Ltd v. (…) U. K., nr (…) (LEX nr 292787, http://www.echr.coe.int.), regulacje przewidujące nabycie własności nieruchomości kosztem dotychczasowego właściciela w wyniku niezakwestionowanego długoterminowego posiadania, służąc uregulowaniu sposobu korzystania z własności zgodnie z interesem powszechnym, nie narusza art. 1 Protokołu nr (…) do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1995 r. Nr 36, poz. 175 zm.).
To ja juz nie rozumiem czy nalezy sie odszkodowanie z przed zasiedzenia czy nie, bo w jednym postanowieniu sadowym jest ze tak a w innym nie. Jak to jest Panie Piotrze w koncu? 😀 Oczywistym jest porzadkujaca funkcja zasiedzenia. Jednak zasiedzenie otrzymuje sie z dana chwila daną datą. Przed tą datą korzystało się ale bezprawnie, zatem bez sensu jest kasowanie roszczenia uzupelniajacego skoro generlanie przedawnienie roszczenia nastepuje po 10 latach. Uważam, że wielokrotnie zasiedzenie to jest swoista „kradzież w białych rekawiczkach”, korzystaja z niej ludzie i firmy ktore sie na tym znaja, znaja dobrze prawo i czesto wykorzystuja niewiedze, a jeszcze czesciej dobra wole prawowitych wlascicieli.
Panie Tomaszu jak Pan widzi wszystko zależy od sądu. Jest taka teoria w w prawoznawstwie odnosząca się do systemu common law mówiąca, że treść werdyktu, orzeczenia sądu zależy od tego, co sędzia zjadł. Wracając na grunt ojczysty to jest tak jak napisałem na wstępie. W mojej ocenie takie działanie stanowiłoby nadużycie prawa, również przedstawione powyżej orzeczenia ETPCz odnoszą się chyba do samego zasiedzenia, ale jak widać orzecznictwo polskie rozciąga skutki zasiedzenia na wszystkie zdarzenia prawne w tym stosunki obligacyjne. Czyli załóżmy rok przed zasiedzeniem służebności słup spadł nam na dach i spowodował zniszczenia na 40 tys złotych , co się dzieje przedsiębiorstwo po zasiedzeniu mówi – przepraszamy porządkująca funkcja zasiedzenia – wsyztsko przepada – oczywiści przedstawiam to w dużym uproszczeniu – ale tak atakowąłbym tak pogląd wskazując na jego absurdalność. W tych wszystkich sprawach jest oczywiście podtekst – dlaczego nie uregulowano spraw intertemporalnych zsiedzenia służbności gruntowych/ przesyłowych . Proszę przeczytać stanowisko dr. hab. Boska z biura ekspertyz Sejmu RP – jest chyba w bazie wiedzy u Pana Piotra. Pozdrawiam
Panie Mirku,
w kontekście orzecznictwa SN raczej nie liczyłbym na zmianę kierunku odnośnie roszczeń przed upływem terminu zasiedzenia, ale temat rzeczywiście jest ciekawy. Odnośnie Pańskiego przykładu – jeżeli słup się przewróci i wyrządzi szkodę, wówczas roszczenia pozostają pomimo zasiedzenia, bo ich podstawą jest delikt, zatem jest to odpowiedzialność odszkodowawcza. Z wynagrodzeniem za bezumowne korzystanie jest nieco inna sytuacja, jest to bowiem roszczenie uzupełniające w stosunku do roszczenia windykacyjnego i negatoryjnego. Zatem utrata własności pozostaje tu w innym związku w stosunku do roszczeń chroniących własność, a w innym z odszkodowaniami z deliktu.
Część sądów uzasadnia utratę roszczenia o wynagrodzenie za BK pierwotnym charakterem nabycia własności (służebności) przez zasiedzenie – to jednak nie jest trafne, gdyż np. dla wywłaszczenia nie neguje się istnienia roszczeń za okres wcześniejszy, a wywłaszczenie też jest pierwotnym sposobem nabycia własności. Podsumowując jedynym argumentem jest porządkująca funkcja zasiedzenia.
ok
Panie Piotrze,
tak jak wskazałem przedstawiony przykład służyć miał określonemu celowi tj. nadaniu twierdzeniom potencjalnego przeciwnika jak najszerszego zakresu, aby łatwiej i skuteczniej dokonać ataku na jego stanowisko. W zakresie odpowiedzialności deliktowej i BK to ich dochodzenie w wielu przypadkach dopuszczalne jest w tzw. zbiegu. (dr Trzaskowski , Roszczenia uzupełniające)E. Gniewek i s. Wójcik wskazują jednak, iz roszczenia uzupełniające stanowią lex specialis względem ogólnych zasad odpowiedzialności. Przyjmując stanowisko orzecznicze, że zasiedzenie porządkuje sprawy roszczeń uzupełniających , a utrzymuje np. roszczenia deliktowe, to próbowałbym kwestionowac takie stwierdzenie przywołując wielokrotnie powielane w orzeczeniach zdanie – „Zarówno w orzecznictwie, jak i w piśmiennictwie przyjęto, iż roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy ma charakter obligacyjny i gdy powstanie, uzyskuje byt samodzielny, niezależnie od roszczeń chroniących własność (art. 222 § 1 i 2 k.c.); może zatem być samodzielnie dochodzone niezależnie od roszczenia windykacyjnego albo negatoryjnego i jest samodzielnym przedmiotem obrotu (por. np. uchwała Sadu Najwyższego z dnia 24 lipca 2013 roku III CZP 36/13, wyroki Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 1967 r., II CKN 57/96, OSNCP 1967, nr 6 -7, poz. 92 i z dnia 14 lutego 1967 r., I CR 443/66, OSNCP 1967, Nr 9, poz. 163 oraz uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2002 r., III CZP 21/02, OSNC 2002, Nr 12, poz. 149). „. Czyli uznaje się obligacyjny status roszczenia uzupełniającego. Patrząc na to stanowisko i systemową wykładnię wynikającą z analizy umiejscowienia przepisów dotyczących odpowiedzialności deliktowej i kontraktowej w księdze III ZOBOWIĄZANIA kodeksu cywilnego taki stan rzeczy może budzić uzasadnione wątpliwości interpretacyjne.
Przejrzałem bazę orzeczeń MS i tak naprawdę stanowisko przeciwne porządkującej funkcji zasiedzenia – sprowadza się do powielania tego przedstawionego powyżej magicznego zdania. W wolnej chwili dokonam analizy tego problemu pod kątem prawa europejskiego. Pozdrawiam
Górnicy!! ,lekarze!!, oni się nie dają, biorą gwizdki ,petardy i jadą na Warszawe robić hałas ,opony palić przed sejm, jest ich wielu ich wysłuchają. A my nic!!! Mało nas jest????? Zebrać się,ogłosić wszędzie datę i jedziemy !!!! Ale jak będziemy dalej pojedynczo i cichutko walczyć z nimi to nic nie zrobią nam na dobre.
Pozdrawiam wszystkich
Witam Panie Robercie !
Świetny pomysł ! Ja się przyłączam do Pana propozycji )))))))))))))))))))))
Znowu Nas chcą okraść !
„Rządowe Centrum Legislacji prowadzi obecnie konsultacje społeczne projektu ustawy o korytarzach przesyłowych. Wprawdzie do udziału w nich zaproszono jedynie organizacje branżowe, niemniej sprawa dotyczy zarówno całości społeczeństwa, jak i ochrony środowiska.”
Przy projekcie ustawy o korytarzach przesyłowych nie biorą udziału właściciele nieruchomości !
Na tym polega demokracja ? To ma być państwo prawa ?
Zmieńmy to ! Protestujmy przed grabieżą ! Proponuje również założyć stowarzyszenie obrony właścicieli nieruchomości przed przedsiębiorstwami przesyłowymi !
Pozdrawiam
Witold Borowski
Witam Ja również się przyłączę i myślę , że wielu innych zrobi to samo .Napiszcie tylko kiedy i jak pozdrawiam
Zapoznałem się z orzeczeniem ETPCz M.A. Pye przeciwko Wielka Brytania z dnia 30 sierpnia 2007 r., skarga nr 44302/02. Odnosi się ono do porządkującej roli zasiedzenia w kontekście utraty własności przez jedną stronę. I tak „utrata ziemi, zwłaszcza tych jej części o dużym potencjale rozwojowym, będzie odpowiadać znacznej sumie pieniędzy. Niemniej jednak terminy przedawnienia, jeżeli mają spełniać swój cel, muszą być stosowane bez względu na rozmiar roszczenia.(…) W związku z tym nalezy uznać, iż sprawiedliwa równowaga, wymagana przez (…) , nie została w niniejszej sprawie zachwiana.”
Teraz w kontekście zasiedzenia służebności rozciagnięcie jej skutków na roszczenia uzupełniające w mojej ocenie może spowodować naruszenie tej sprawiedliwej równowagi.
Pozdrawiam
Dzień dobry ! Panie mecenasie co pan sądzi o Sygn. akt III CZP 87/13 . Jestem przed rozprawą o zasiedzenie i tak szukam jak się bronić .Zajęte mam pod liniami 3520 m kw i za tym idący brak możliwości sprzedaży pod zabudowę .Znalazłam taki oto wyrok z dnia 19 listopada 2013 , który jak mi się wydaje tchnął trochę nadziei .Czy mam rację ?Pozdrawiam serdecznie Danuta Groborz
Pani Danuto,
w mojej ocenie uchwała III CZP 87/13 poza nieruchomościami, dla których wydano decyzje wywłaszczeniowe, faktycznie nie wpłynęła istotnie na samą możliwość stwierdzenia nabycia służebności przesyłu (gruntowej) przez zasiedzenie. Proszę dodatkowo przeczytać postanowienie Trybunału Konstytucyjnego z 17 lipca 2014 r. w sprawie P 28/13, tam znajdzie Pani trochę korzystnych argumentów w kontekście dopuszczalności zasiedzenia.
Witam ! Bardzo serdecznie dziękuje za podpowiedź , która daje wiele nadziei na korzystne rozwiązanie .Ale poczekajmy do jutra tj 21.10.2014 g 13 , kiedy to Sąd Rejonowy w Żorach podejmie się próby rozstrzygnięcia tego ”sporu” Pozdrawiam serdecznie Danuta Groborz
Pani Danuto, jak poszło na rozprawie?
Witam !Przepraszam , ze tak późno odpisuję ale położyła mnie grypa .Wracając jednak do pytania to sprawa za nami nie było tak źle sędzia zobowiązała mnie do cytuje ” określenia służebności przesyłu , której ustanowienia się domagam” . Następna sprawa dotycząca służebności przesyłu jest na 5 marca 2015 ale 27 listopada jest sprawa dotycząca bezumownego korzystania z mojej nieruchomości .PSE domaga się odrzucenia pozwu i zarzuca zasiedzenie służebności powołując się na to , iż ” jest następcą prawnym posiadacza , który na podstawie decyzji lokalizacyjnej z 1970 roku wybudował przedmiotowa linię a PSE ją do dziś używa .” No cóż zobaczymy jak będzie czas pokaże .Pozdrawiam Danuta
Pani Danuto, myślałam, ze pisała Pani o posiedzeniu końcowym na którym ma zapaść wyrok – a widzę, ze jest Pani dopiero na początku tej długiej drogi… Tym bardziej życzę powodzenia i cierpliwości:)
Skoro chodzi o urządzenia wybudowane w 1970 roku to na Pani miejscu spróbowałabym poprosić sędziego o wydanie postanowienia wstępnego dotyczącego możliwości zasiedzenia. Jeśli sąd postanowi nie uwzględniać zarzutu zasiedzenia, to będzie się Pani mogła na spokojnie skoncentrować na wnioskach dowodowych (biegły elektroenergetyk, geodeta i na koniec rzeczoznawca), jeśli jednak zamierza zarzut zasiedzenia uwzględnić, to lepiej wiedzieć to wcześniej żeby uniknąć kosztów (biegli to nawet kilkanaście tys. zł.)
Witam ponownie Panie mecenasie jeszcze raz dziękuję bardzo za pomoc , ponieważ to na tej podpowiedzi opierałam swoje ”racje ” w sądzie . sprawa za nami , sędzia zobowiązała mnie do cytuje ” określenia służebności przesyłu , której ustanowienia się domagam ” i tutaj powiem tylko , że przecież w pozwie dokładnie napisałam , jaką kwotę się domagam zgodnie z operatem szacunkowym , więc nie wiem czego jeszcze może oczekiwać pani sędzia. Jak pan myśli ?Proszę o jakąś maleńka podpowiedź jeśli to możliwe za co z góry dziękuję i pozdrawiam Danuta
I co?? górnicy umieją hehe 24 godz pod ziemią i wypłaty na koncie i może możliwosć wykupu mieszkania zakładowego a my ??dalej stoimy w miejscu b o nie ma jedności !!!! pojedyncza walka z wiatrakami
Witam ! Załóżmy stowarzyszenie poszkodowanych przez firmy przesyłowe ( bo tak można nazwać wszystkich , którzy mają słupy bądź linie nad swoimi nieruchomościami i nic nie mogą uzyskać w sądzie ) w wielu przypadkach teren zajęty jako strefa ochronna pod liniami jest terenem praktycznie straconym .
Z drugiej zaś strony tyle mówi się o zasiedzeniu w dobrej czy złej wierze ale czy w takim wypadku to nie ”oni” powinni zwracać się do właścicieli nieruchomości i próbować rozliczyć się za użytkowanie cudzej własności , wtedy rozumie zasiedzenie a nie zasłaniać się zasiedzeniem kiedy już właściciele chcą odzyskać swoją ”WŁASNOŚĆ”
Pozdrawiam
Pani Danuto! Jestem za łączeniem się we wspólnej sprawie! U mnie też PSE i też na Śląsku-linia NN Łagisza -Halemba.Tak na marginesie chętnie bym się z Panią spotkała i porozmawiała ,bo mamy wspólny temat.
Witam przepraszam , że dopiero teraz odpisuje ale tyle spraw innych na głowie i czas niezwykle szybko uciekł .Jeśli chodzi o spotkanie nie mam nic przeciwko temu ja jestem z Żor tyle tylko , że pracuję właściwie w całodziennych godzinach .Proszę o kontakt na e-maile jeżeli jest pani zainteresowana spotkaniem , to się umówimy danutagwsh@gmail.com .Pozdrawiam Danuta
Panie Piotrze a może zrobić tak jak napisałem w poprzednich komentarzach…na innych blogach dotyczących jak by nie było tych samych problemów
zastanawiam się jak długo wszystkich NAS może ta władza robić na szaro by nie użyć tu innego wulgarnego sformułowania
ale patrząc tak z perspektywy lat to pewno bardzo długo