Taka gorąca jesień 🙂 Podziwiam ją, jak co roku, przede wszystkim z okna mojego samochodu, którym przemieszczam się pomiędzy spotkaniami, rozprawami, konferencjami i szkoleniami. Szczególnie dużo czasu jesienią poświęcam na szkolenia, podczas których dzielę się swoją wiedzą i doświadczeniem w sprawach przesyłowych. Często towarzyszy mi mec. Iwo Fisz, którego mógłbym nazwać moją prawą ręką, ale nie wiem, czy nie poczuje się przez to przedmiotowo 😉 W poniedziałek miałem przyjemność wygłosić inauguracyjną prelekcję na dwudniowej konferencji organizowanej przez Puls Biznesu. Wykład dotyczył urządzeń wybudowanych na nieruchomościach Skarbu Państwa oraz utrzymywanych na gruntach oddanych w użytkowanie wieczyste.
W ostatnich miesiącach Sąd Najwyższy wydał kilka kolejnych orzeczeń dotyczących problemu widoczności urządzeń jako przesłanki dla zasiedzenia służebności przesyłu albo podobnej służebności gruntowej. Wszystkie dotyczyły urządzeń podziemnych, w stosunku do których samego obciążenia własności, jak i konkretnego przebiegu, nie mógł jednoznacznie stwierdzić za pomocą wzroku niezależny obserwator. Cześć z nich posiadała widoczne elementy naziemne w postaci słupków albo włazów na nieruchomości obciążonej, albo w bezpośrednim sąsiedztwie, część zaś w ogóle nie była możliwa do identyfikacji w terenie. To właśnie ostatnie z wymienionych urządzeń budzą najwięcej kontrowersji w orzecznictwie sądów powszechnych, które nierzadko oddalają wnioski o stwierdzenie
Tydzień temu miałem przyjemność prowadzić szkolenie dla rzeczoznawców majątkowych na zaproszenie Stowarzyszenia Rzeczoznawców Majątkowych Województwa Wielkopolskiego. Dotyczyło, jak nietrudno się domyślić, problematyki określania wynagrodzenia za ustanowienie służebności przesyłu w kontekście zasad wynikających z orzecznictwa Sądu Najwyższego. Takie szkolenia, zarówno na zlecenie Federacji Rzeczoznawców, jak i poszczególnych Stowarzyszeń, prowadzę od kilku lat i bardzo to sobie cenię, bo idea łączenia wiedzy i doświadczeń zawodowych prawników oraz rzeczoznawców majątkowych, dobrze sprawdza się w praktyce, podnosząc jakość pracy obu stron i kształtując zrozumienie dla zachowań procesowych pełnomocników i biegłych. Po raz kolejny dyskusja była bardzo
Dopiero co skończyły się wakacje, a mamy już połowę września… Września, w którym planowałem z impetem przystąpić do udostępniania nowych wpisów w blogu, w czym jednak przeszkodziły mi skutecznie konferencje branżowe oraz szkolenia, których zwykle wiele prowadzimy właśnie jesienią. Na chwilę jednak temat konferencji i szkoleń zszedł na drugi plan, a w piątek Sąd Najwyższy podjął bardzo ciekawą i ważną dla praktyki uchwałę dotyczącą możliwości wydawania postanowień wstępnych w sprawach dotyczących ustanawiania służebności przesyłu. Ten temat na przestrzeni ostatnich kilku lat pojawiał się w moim blogu trzykrotnie: w listopadzie 2013 r., we wrześniu 2014 r. oraz w lipcu
Sąd Najwyższy w zeszłą środę podjął uchwałę w sprawie III CZP 28/17, odpowiadając na pytanie prawne: „Czy w postępowaniu z wniosku przedsiębiorcy przesyłowego o ustanowienie służebności przesyłu dla istniejącego urządzenia przesyłowego dopuszczalne jest ustanowienie służebności według innego przebiegu niż istniejący i nakazanie przeniesienia urządzenia?” Odpowiedź była negatywna, co oznacza, iż dla urządzeń już posadowionych na nieruchomościach, możliwość żądania ich dyslokacji ograniczona została wyłącznie do trybu procesowego z powództw: o nakazanie usunięcia / przebudowy urządzeń (art. 222 par. 2 K.c.) albo o zmianę treści lub sposobu wykonywania służebności (art. 291 K.c.). O szczegółach sprawy